Ευρώ ή δραχμή;

Ευρώ ή δραχμή; Αν προσπαθήσουμε να ιεραρχήσουμε τις αιτίες που μας φέρανε στο σημερινό αδιέξοδο, τότε σίγουρα το ευρώ δεν θα ήταν στις 3 πρώτες θέσεις. Στην πρώτη και τιμητική θέση θα έβαζα την τελευταία κυβέρνηση καραγκιόζηδων (συγνώμη ... ΝΔ), στη συνέχεια τη διαφθορά που φέρνει και τη φοροδιαφυγή, στη συνέχεια την παυητικότητα του πολίτη που δεν αντιδρά όταν ο γιατρός, ο εφοριακός, ο παππάς... του ζητάνε φακελάκι. Αρα, αν δεν ευθύνεται κυρια το ευρώ για την κρίση, τότε δεν μπορεί α αντικατάστασή του με μια "δραχμή" να είναι η λύση στην κρίση. Ενας παράγοντας που δεν αναφέρθηκε στην έως τώρα αρθρογραφία για το ευρώ, είναι τα επιτόκια. Επί δραχμής τα επιτόκια δανεισμού ήταν κάποιες μονάδες πάνω από τον πληθωρισμό (λογικό) και με τον πληθωρισμό γύρω ή πάνω από το 20%, ένα στεγαστικό επιτόκιο εύκολα έπιανε το 25%-30%. Αρα στην ουσία κανένας δεν αποκτούσε σπίτι με στεγαστικό δάνειο και καταλήγαμε στις γνωστές λύσεις: προίκα, οι γονείς κάτω τα παιδιά πάνω, σου γράφω το σπίτι αν με γηροκομήσεις και οι μετέπειτα σκηνές απείρου κάλους.

Με το ευρώ τα επιτόκια πέσανε κάτω του 10% με αποτέλεσμα χιλιάδες νέοι και ζευγάρια να αποκτήσουν δικό τους σπιτικό και μαζί μ΄ αυτό τον απογαλακτισμό, την ενηλικίωση και την ανεξαρτησία. Αυτή η κοινωνική συμβολή του ευρώ στο να χτιστεί μια πιο υγιής κοινωνία δεν μπορεί να καταγραφεί σε στατιστικές, φαντάζομαι όμως ότι δεν είμαι ο μόνος που την παρατηρεί.

Τα χαμηλά επιτόκια φέρανε ρευστότητα και στις επιχειρήσεις. Ο σωστός επιχειρηματίας ανανέωσε τον εξοπλισμό του ή επεκτάθηκε, με φτηνό χρήμα, αυτές οι επενδύσεις που τόσο χρειαζόμαστε δημιούργησαν θέσεις εργασίας, αυξήσανε τον κύκλο εργασιών και το φόρο που εισπράτει τελικά το κράτος.

Τα χαμηλά επιτόκια όμως φέρανε και τα γαμοδάνεια, τα διακοποδάνεια, τα εορτοδάνεια και πάσης φύσεως -δάνεια τα οποία αυξήσανε τον καταναλωτισμό, αυξήσανε την κερδοσκοπία των τραπεζών και φτωχήνανε πολλά νοικοκυριά. Ο πλούτος (ή μάλλον το χρήμα) μεταφέρθηκε προοδευτικά απο το τριάρι των Αμπελοκήπων στη Gucci, στο εξωτικό Bali, στην Ταυλάνδη και ... στην Τράπεζα. Τι έφταιξε; Η έλειψη παιδείας (έστω καταναλωτικης, που λέει ότι αγοράζω ότι χρειάζομαι και όχι ότι βρίσκω), η έλειψη προστασίας του πολίτη από ληστρικές συμπεριφορές Τραπεζών και πιστωτικών καρτών και η υπερβολική ροπή του Ελληνα προς τον καταναλωτισμό.

Αν όμως κάνω το ισοζύγιο των παραπάνω, σαφώς τάσομαι υπέρ του ευρώ.
Οσο

ANemos: Ο απόλυτος θρίαμβος του καναπέ

ANemos: Ο απόλυτος θρίαμβος του καναπέ
Δυστυχως, για πολύ καιρό βλέπω μια φιλολογική αντίδραση στα μέτρα της κυβέρνησης Παπανδρέου, αλλά δεν βλέπω καμμιά θέση, καμμιά πρόταση, καμμιά εναλλακτική λύση.

Η Νεα Δημοκρατία παραιτήθηκε, γιατί τα θαλάσσωσε και δεν είχε πλέον λύσεις. Η σημερινή κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ συνεργασθηκε με την ΕΕ, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ και φτάσανε σε αυτή τη λύση, για να μπορεί η Ελλάδα να συνεχίσει να πληρώνει μισθούς και συντάξεις. Για την ώρα, και ελλείψει εναλλακτικής πρότασης, εμένα (και μάλλον και την πλειοψηφία) με πείθει.

Δυστυχώς η Ελληνική αριστερά είναι όπως και η υπόλοιπη Ελλάδα: ένα μπάχαλο, μια προχειρότητα, δέκα συντροφιές ψευτοδιανούμενων, σαράντα δύο τάσεις, εκατον εικοσιτέσσερα εύκολα κείμενα καταδίκης της πολιτικής λιτότητας, ... ΚΑΜΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ

Μήπως οι πολλοί Ελληνες κάνουν τις ίδιες απλές σκέψεις; Αν ναι, σ΄ αυτή την περίπτωση ο καναπές δεν είναι παραίτηση, είναι πολιτική θέση.